Praca stanowi przyczynek do dyskusji nad dokonującymi się w Polsce przekształceniami w sferze edukacji, szkoły i zawodu nauczyciela. Są one postrzegane w szerszym kontekście przemian systemowych po 1989 roku oraz zmagań z wyzwaniami i zagrożeniami na drodze do społeczeństwa obywatelskiego i państwa demokratycznego. Celem badań zaprezentowanych w książce było zebranie autentycznego materiału do analiz nad kondycją profesjonalną i społeczno-kulturową młodego pokolenia nauczycieli lat 90., a także nad przemianami szkoły i całego życia społecznego w latach 1983-1993. Jaka jest sytuacja polskiej edukacji i szkoły w czasie tak znamiennym dla naszego kraju? Czy rzeczywiście polscy nauczyciele, podlegający niewątpliwie pauperyzacji, zniechęceniu, negatywnej selekcji do zawodu itp., zapomnieli o etosie, o zdolności do poświęceń? Czy słuszne są tak negatywne opinie o nauczycielach w ostatnich latach? Czy nie jest tak, że formuje się generacja nauczycieli, która czuje, że „musi być inna” od poprzedników, by wypełnić swoje „posłannictwo społeczne” – misję swojego czasu. Inny jest bowiem świat, inna Polska, inna młodzież… Jaki zatem model nauczyciela i edukacji preferuje ta generacja; w jakim stopniu odpowiada on projektom zmian w polskiej oświacie, a także zachodzącym na świecie na przełomie wieków przemianom dotyczącym edukacji i roli nauczyciela. Autorka stara się przybliżyć obraz młodego pokolenia nauczycieli, pokazać, kim są młodzi nauczyciele, co myślą, i jak czują, jak pracują, co w ich życiu zdecydowało, że są tacy, a nie inni, oraz co ich określa „tu i teraz”.