"Senność" to historia o ludziach, którzy w pewnym momencie swojego życia uświadamiają sobie, że dźwigają na swoich barkach ciężar, który nadmiernie ich przytłacza. Czują, że znaleźli się w martwym punkcie, ale nie potrafią podjąć radykalnych decyzji, które zmieniłyby ten stan. Dopiero spotkanie z drugim człowiekiem sprawia, że zaczynają inaczej patrzeć na rzeczywistość i postanawiają coś w swoim życiu zmienić"- mówiła przed premierą"Senności" Magdalena Piekorz. Drugi, po znakomitych"Pręgach", film młodej, obiecującej reżyserki spotkał się z przychylną reakcją publiczności, czego dowodem jest Złoty Klakier na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni w 2008 roku. Jeden z krytyków pisał:"Piekorz porwała się na tę Altmanowską konstrukcję i trzeba jej oddać, że formalnie film jest bez zarzutu. Każda z trzech historii przedstawiona jest w odmiennej stylistyce: od brutalnego weryzmu (wątek lekarza), przez quasi teatralne studium wzajemnej obcości "w pięknych dekoracjach" (zdradzana aktorka), po tragiczno - groteskowe ujęcie dramatu niespełnionego artysty. Każdy detal jest tu przemyślany, każda opowieść znajduje różny estetyczny ekwiwalent (świetne zdjęcia Marcina Koszałki)". Chora na narkolepsję Róża mieszka w luksusowym domu na malowniczym odludziu. Cieplarniane warunki niezbyt jej jednak służą. Niegdyś popularna aktorka, bez przerwy obracająca się wśród ludzi, teraz próbuje zagłuszyć rosnące poczucie samotności lekturami i coraz wykwintniejszymi posiłkami, szykowanymi dla męża - zamożnego biznesmena. Ten wraca do domu późno, a czasem nie wraca w ogóle, tłumacząc się zawodowymi obowiązkami. Róża coraz mocniej podejrzewa, że jest zdradzana. Czuje na ubraniach męża zapach nie swoich perfum, raz po przebudzeniu wydaje się jej, że przed chwilą obcy samochód odjechał spod domu. Mąż bagatelizuje te podejrzenia, tłumacząc je przeczuleniem, wynikającym z choroby żony. Róża, rozdarta między miłością do małżonka, a świadomością własnej psychicznej niedyspozycji nie potrafi zdobyć się na zdecydowany gest, który skróciłby jej udrękę. Po ukończeniu studiów Adam zatrudnia się jako lekarz w wielkomiejskim szpitalu. Mimo zachęt rodziców, którzy zbudowali z myślą o jego przyszłości nowy dom na wsi, decyduje się pozostać w obskurnym i ciasnym mieszkaniu. Nie zamierza też zmieniać stanu cywilnego, nie podziela konserwatywnego, katolickiego światopoglądu krewnych. Odkrywszy w sobie homoseksualne skłonności, nawiązuje romans z jednym ze swych pacjentów, drobnym złodziejaszkiem "Bystrym". Obydwaj starannie ukrywają łączący ich związek. Przychodzi jednak chwila, kiedy wszystko wychodzi na jaw. Robert Wojnar, niegdyś ceniony pisarz, przechodzi twórczy i życiowy kryzys. Przed laty ożenił się (dziś podejrzewa, że dla pieniędzy) z córką znanego polityka. Niedługo po ślubie w zachowaniu żony ujawniły się pierwsze objawy histerii, które z czasem narastały, stając się dla Roberta prawdziwą udręką. W efekcie Wojnar od lat nie może niczego napisać, narażając się na coraz bardziej kąśliwe uwagi zniecierpliwionego teścia (chciał mieć artystę w rodzinie, a tu taki zawód). Na domiar złego Robertowi zaczynają dokuczać dziwne bóle. Diagnoza lekarska jest bezlitosna - zaawansowany nowotwór. Wojnar, świadomy że zostało mu niewiele czasu, postanawia zrobić w swoim życiu to, co tak długo odkładał. (www.filmpolski.pl).