Lato 1944. Działający w Sądeckiem oddział partyzancki AK zostaje podczas próby przejęcia angielskiego zrzutu broni i amunicji zdziesiątkowany i rozproszony przez przeważające siły niemieckie. Dowódca oddziału major "Dziadek" i jego zastępca kapitan "Stańczyk" wraz z grupą ok. 20 żołnierzy wyrywają się z okrążenia i usiłują dotrzeć do ruin pobliskiego zamku. Tam spadł ostatni pojemnik zawierający przypuszczalnie amunicję. Z wysłanych na zwiad dwóch żołnierzy wraca tylko Trzmiel; pojemnika nie znalazł. W tym samym rejonie działają partyzanci radzieccy pod dowództwem majora Aloszy. Podejrzenie, że to oni przejęli pojemnik, pogłębia uczucie niechęci Polaków do Rosjan. Tymczasem drugi zwiadowca znajduje pojemnik równocześnie z partyzantem radzieckim Saszą. Obaj dostają się pod obstrzał niemieckiego samolotu, Polak ginie, a ranny Sasza ukrywa pojemnik i ostatkiem sił dociera do góralskiej chaty, gdzie znajduje schronienie i opiekę. Ukrywająca go kobieta okazuje się żoną Trzmiela; zazdrosny mąż podejrzewa ją o romans z Rosjaninem. Kiedy Polacy docierają wreszcie do ruin zamku, stają twarz w twarz z oddziałem radzieckim, który tu właśnie skrył się przed Niemcami. Rosjanie ponawiają próby nawiązania współpracy z Polakami. Ale ślepy w swej nienawiści do "bolszewików" major "Dziadek" jest nieubłagany. Żołnierze nie rozumieją uporu swego dowódcy. Gdy Rosjanie odchodzą z zamku i dostają się pod obstrzał niemiecki, w polskim oddziale wybucha bunt przeciwko decyzji dowódcy pozostawienia ich własnemu losowi. Pierwszy przyłącza się do Rosjan Trzmiel, który ginie osłaniając ich ogniem z CKM. Kapitan "Stańczyk", choć także wrogo ustosunkowany do "sublokatorów", trzeźwo ocenia sytuację, obejmuje dowództwo i przyłącza się z oddziałem do akcji Rosjan. Połączone oddziały zaskakują obóz niemiecki i wyrywają się z okrążenia. Pozostały na zamku major Dziadek wspiera ich ogniem z CKM-u. Ginie samotnie, trafiony niemiecką kulą... (filmpolski.pl).