„U niej w domu” to kolejne wysublimowane artystycznie i treściowo dzieło znakomitego francuskiego reżysera. Ten niezwykle trudny do jednowymiarowej interpretacji film, stanowi swoiste połączenie świata literatury i obrazu w materii formy, fabularnie zaś mistrzowsko łączy fikcję z rzeczywistością. Opowieść o zblazowanym do cna nauczycielu, który odkrywa talent pisarski u swego szesnastoletniego ucznia, już od pierwszych sekwencji pochłania widza bez reszty, dzięki czemu tenże pozostanie z bohaterami do samego końca. Powolne odkrywanie tajemnic domu „typowej rodziny z klasy średniej”, przedstawiane w formie opowiadania w odcinkach, czyni z widza obserwatora wydarzeń w takim samym stopniu, jak bohaterów opowieści. I jedni i drudzy, wciągnięci w filmową łamigłówkę, będą niespiesznie odkrywać tajemnice postaci dramatu, intuicyjnie czując iż finał tej historii może być gorzki. „U niej w domu” można interpretować wielorako. To film o zawiłej relacji nauczyciel - uczeń, w której trudno stwierdzić kto jakie ma intencje i kim manipuluje. To opowieść o procesie twórczym zadająca pytania o granice etyczne dopuszczalne w tworzeniu dzieła literackiego. To wreszcie sarkastyczny (aby nie powiedzieć cyniczny) obraz skomplikowanych relacji międzyludzkich, w różnych wariacjach - rodzinnych, przyjacielskich, wreszcie damsko-męskich. Nie należy również zapominać o szeroko rozumianym aspekcie voyeurycznym, który stanowi fundament treści filmu i pozwala widzom na wejście w skórę bohaterów i lepsze rozumienie ich motywacji. (PK)