Film „Jestem mordercą” to intrygujące dzieło reżysera Macieja Pieprzycy, poruszające słynną sprawę „wampira z Zagłebia” z przełomu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Wydarzenia przedstawione w filmie są powszechnie znane opinii publicznej. Od swego początku sprawa potencjalnego „wampira” budziła ogromne emocje społeczne, nie była również wolna od wątków politycznych. Reżyser prezentuje znaną historię w autorski sposób, zastrzegając iż wydarzenia prawdziwe stanowią jedynie inspirację dla przedstawienia mechanizmów rządzących wymiarem sprawiedliwości i działaniami milicji w czasach PRL-u. Dlatego też film ten jest swego rodzaju fikcyjną opowieścią, ze zmienionymi datami i postaciami, nie pozostawiającą jednak żadnych wątpliwości, iż ma być przyczynkiem do wnioskowania w wiadomej, budzącej po dziś dzień wątpliwości sprawie. Sama filmowa opowieść Macieja Pieprzycy to fajerwerk realizacyjny i scenariuszowy, ze znakomitą scenografią i charakteryzacją. Kolejny raz, po filmach „Bogowie” i „Sztuka Kochania. Historia Michaliny Wisłockiej” przenosimy się w czasy socjalizmu, wykreowane z werystyczną precyzją. Reżyser w mistrzowski sposób prezentuje nadzwyczaj prawdopodobną wersję wydarzeń, w czym pomaga mu plejada znakomitych aktorów w rolach drugoplanowych, zaś pierwsze skrzypce grają: mistrzowsko powściągliwy Arkadiusz Jakubik, dotychczas nieznany szerokiej publiczności Mirosław Haniszewski i nareszcie obsadzony rolą na miarę swego talentu Piotr Adamczyk. Dzieło Pieprzycy jest niewątpliwie warte wielokrotnego obejrzenia i stanowi silną konkurencję dla bezwzględnych obrazów Polski zawartych w filmach Wojciecha Smarzowskiego. (Paweł Kowalczyk - PBW w Łodzi)