Przedmiotem zainteresowania niniejszej pracy jest realizacja zadań rozwojowych we wczesnej dorosłości oraz jej psychospołeczne uwarunkowania. Zjawisko to jest obecnie wśród młodych ludzi dość mocno zindywidualizowane. Różnią się oni tempem podejmowania poszczególnych zadań, ich kolejnością czy efektywnością. Różnice są obserwowane przede wszystkim w pierwszej połowie okresu wczesnej dorosłości, między 20. a 30. rokiem życia, albowiem wtedy młodzi ludzie albo jeszcze kontynuują podstawową aktywność z wcześniejszego okresu życia – naukę, albo wstrzymują się przed podejmowaniem poważnych zobowiązań lub wręcz przeciwnie – dość szybko decydują się na wejście w rolę człowieka dorosłego. Dlatego też ten przedział wiekowy cieszył się szczególnym zainteresowaniem Autorów przy doborze próby w prezentowanych badaniach.

Podjęte przez Autorów badania pozwalają spojrzeć na uwarunkowania realizacji zadań rozwojowych z trzech perspektyw: makrośrodowiskowej (poprzez odwołanie się do cech osobowości istotnych z punktu widzenia współczesnych przemian globalizacyjnych – otwartości na zmiany i akceptacji ryzyka), mikrośrodowiskowej (poprzez percepcję oddziaływań rodzicielskich – udzielanego wsparcia i stawianych wymagań) oraz podmiotowej (właściwości psychicznych istotnych z punktu widzenia radzenia sobie ze stresem i wyzwaniami – poczucia koherencji i poczucia dorosłości). Ponadto w badaniach skoncentrowano się nie tylko na samym fakcie podjęcia poszczególnych zadań rozwojowych (małżeństwa, rodzicielstwa, samodzielnego prowadzenia gospodarstwa domowego, aktywności zawodowej i aktywności obywatelskiej), ale również na poszczególnych etapach, które do takiej pełnej realizacji zadania prowadzą, na ocenie ważności zadań, poczuciu tempa ich realizacji względem rówieśników, motywacji leżącej u podstaw ich realizacji oraz zadowoleniu z własnego funkcjonowania w obszarach życia związanych z poszczególnymi zadaniami. Rezultaty badań ujawniły istotne współzależności między tymi aspektami zadań rozwojowych, które nie tylko sprzyjały bardziej zaawansowanym etapom ich realizacji, ale również miały znaczenie dla odczuwanego zadowolenia z funkcjonowania w danym obszarze. Uzyskane wyniki stanowią ważny wkład w dyskusję nad konsekwencjami podejmowania zadań rozwojowych dla dobrostanu jednostki oraz w dyskusję, na ile współcześni młodzi ludzie traktują zadania rozwojowe jako uciążliwość, a na ile jako wyzwanie.

Celem książki jest opis zmian rozwojowych zachodzących w okresie adolescencji w kontekście współczesnych przemian cywilizacyjnych. Autorki opisują teoretyczne modele rozwoju, by następnie przejść do analizy zadań rozwojowych okresu dorastania. Charakteryzują standardy młodzieży dotyczące atrakcyjności i sprawności fizycznej, kształtowanie się tożsamości płciowej, zmiany w zakresie relacji z rówieśnikami i dorosłymi oraz wymagania, jakie stawia przed młodzieżą system edukacji i rynek pracy. Odrębne rozdziały poświęcono rozwojowi poznawczemu młodzieży i kształtowaniu się osobowości. Ostatnia cześć publikacji dotyczy światopoglądu i i systemu etycznego dorastających ludzi.

Dorastanie jest szczególnym okresem zarówno w życiu nastolatka, jak i jego otoczenia. Aby rozumieć rozwój młodego człowieka, warto zauważyć, jak bardzo wpływają na niego przemiany kulturowo-cywilizacyjne. Procesy globalizacji stwarzają zupełnie nowe, dotychczas nieuwzględniane w teoriach naukowych, warunki rozwoju.

Książka dostarcza odpowiedzi na pytania: jak kształtują się wzorce atrakcyjności fizycznej młodzieży stale korzystającej z mediów, jakie znaczenie mają realne i wirtualne przyjaźnie i związki w dobie portali społecznościowych, jak krystalizuje się tożsamość i światopogląd nastolatka, jak przebiega rozwój poznawczy człowieka dorastającego w społeczeństwie informacyjnym, skąd się bierze bunt młodzieńczy i jakie są źródła młodzieńczego idealizmu.

Książka pozwala zrozumieć prawidłowości i dostrzec nieprawidłowości rozwoju nastolatków w sferze biologicznej, seksualnej, poznawczej, emocjonalnej i społecznej.